We willen dat ervaringsdeskundigen onze collega’s worden!

Wij, de redactie van De Nieuwe Rotterdammert, kregen een tip over een interessant nieuw opleidingsprogramma van Stichting Mano. Project SamenDoorSamen onderwijst er statushouders die al langer in Rotterdam wonen hoe ze nieuwkomers kunnen helpen. Het heet Ervaringsdeskundigheid en wij spraken met deelnemer Adel en trainers Daphne en Mustafa over wat zij er allemaal leren.
Kunt u zich even voorstellen?
Adel: Ik ben Adel, ik kom uit Syrië en woon nu drie-en-een-half jaar in Rotterdam. Ik heb rechten gestudeerd en werk in Den Haag. Ik ben een eigen initiatief gestart om projecten te organiseren voor meer sociale inclusie voor immigranten, vluchtelingen, maar ook Nederlandse mensen.
Daphne: Ik ben Daphne, ik werk al zes jaar voor Mano en ik ben vijf jaar geleden samen met een aantal collega’s gestart met het project SamenDoorSamen. Nu ben ik vooral bezig met allerlei nieuwe projecten, zoals Ervaringsdeskundigheid.
Mustafa: Ik ben Mustafa, ik kom uit Syrië, ben al zes jaar in Nederland en woon nu in Rotterdam. Ik werk als trainer bij Stichting Mano. Ik ben ook bezig met een training voor vrouwen ‘Stapjes naar richting’ en verder ben ik intercultureel mediator voor Stichting Nidos die minderjarige vluchtelingen opvangt. Ik vind het belangrijk om altijd iets voor de ander te betekenen. Mijn motto is: het leven is een droom!
Wat is Ervaringsdeskundigheid precies?
Daphne: Deelnemers met een achtergrond als vluchteling hebben waardevolle ervaring die zij kunnen inzetten om andere nieuwkomers te helpen omdat zij dezelfde problemen of struggles vaak al overwonnen hebben.
Mustafa: Ervaring is soms belangrijker dan theorie. Wij willen ervaringsdeskundigen opleiden tot experts zodat ze in de toekomst iets voor de ander kunnen betekenen als trainer, woordvoerder of begeleider/coach binnen Stichting Mano of erbuiten in de maatschappij.
Adel: Het is een interactief programma waar mensen met een vluchtelingenachtergrond en mensen uit de organisatie zelf kunnen leren zich te ontwikkelen. Bijvoorbeeld door aandacht te besteden aan hoe je feedback kan geven, een project kan beginnen of jezelf kunt presenteren. Ik doe de training om in de toekomst nieuwkomers in Rotterdam te helpen.
Wat is het doel van het opleidingsprogramma?
Adel: Als deelnemer leer je hoe je iemand, die net in Rotterdam komt kijken, het best kan helpen met een nieuw leven beginnen en een netwerk opbouwen.
Daphne: Precies. Deelnemers leren hoe zij hun eigen ervaring, talent en wat ze hebben meegemaakt in kunnen zetten om nieuwkomers te helpen. Ze leren maatschappelijke begeleiden, hoe je kan coachen of les kunt geven. Eigenlijk alles wat we doen binnen Mano. We willen de deelnemers zo opleiden dat ze onze collega’s kunnen worden.
Kunnen jullie wat meer vertellen over het programma?
Adel: Het opleidingsprogramma duurt een jaar en een keer per week hebben we training. Daphne: We praten over hoe je jouw persoonlijke verhaal kunt vertellen, ook om andere mensen te helpen. We oefenen met gesprekstechnieken, goed luisteren en hoe je goede vragen kan stellen en met lesgeven en presenteren. Samen met experts behandelen we thema’s die je kunt tegenkomen bij maatschappelijk werk, zoals schulden of trauma’s.
Waarom vinden jullie het belangrijk om mee te doen?
Adel: Door mijn ervaring kan ik de doelgroep heel goed begrijpen en met alle nieuwe technieken en methodes die we leren kan ik hen nog beter helpen. Daphne: Ik vind het heel waardevol om collega’s te hebben met andere achtergronden zodat je elkaar scherp kan houden. Zij kunnen ons veel leren over wat een vluchtelingenachtergrond betekent. Dat is echt een meerwaarde omdat er dan toch dingen zijn die je beter begrijpt of aanvoelt en op die manier kunnen wij de mensen beter helpen.
Mustafa: De ervaring van de mensen is heel belangrijk. Niet alleen theorie, maar ook praktijk. In het echt kom je dingen tegen die niet in de boeken staan. Ik wil deze kennis helpen benutten.
Hoe is het idee ontstaan? Daphne: Wij merkten dat onze doelgroep heel veel kennis en expertise bezit. We vroegen hen al heel vaak om informatie en advies. Deze mensen moeten onze collega’s worden, dachten we, en we moeten hen meer een stem geven, zowel binnen ons programma als naar buiten toe. Dan moeten ze wel leren hoe ze als social worker kunnen werken. Die opleiding zijn we zelf gaan ontwikkelen samen met experts die we kennen en kennis die we in huis hebben. Binnen Mano bestond er een vergelijkbaar programma ontwikkeld en georganiseerd voor jongeren die in jeugdzorginstellingen opgroeien, dus de basis voor zo’n programma hadden we ook al in huis.
Is het leuk om mee te doen en waarom?
Adel: We leren heel veel van elkaar en van de trainers. Zij proberen de training zo interactief mogelijk te maken. Zo krijg je energie van de training.
Daphne: Het is een heel getalenteerde groep, dus we geven energie, maar we krijgen ook heel veel energie terug. Elke les is iedereen er, heel gemotiveerd om mee te doen, dus dat is echt heel leuk. Mustafa: Ik ben trainer, maar ik leer er zelf heel veel van. Ik geef wat ik kan, maar ik leer ook van de deelnemers. Het is heel leerzaam.
Wat hebben jullie tot nu toe geleerd?
Adel: We leren ons zelf ontwikkelen, ideeën pitchen, feedback geven, cultuurverschillen bespreken en intervisie. Interessant vind ik de feedbackmethode. We leren hoe we dat op een professionele manier kunnen doen in Nederland.
Daphne: Ik leer heel veel van de deelnemers. Wij geven bijvoorbeeld de theorie over feedback en dan horen wij hoe zij gewend zijn om dat te doen in hun cultuur. Mustafa: Deelnemers komen met informatie waar jezelf niet aan hebt gedacht. Je leert over de deelnemers en kan hier weer nieuwe lessen op baseren.
Ons thema van de krant is ‘Wat kan wél tijdens corona in Rotterdam?’ Konden jullie wel verder gaan met de lessen?
Daphne: We hebben de lessen online zo interactief en energiek mogelijk gemaakt, dus niet alleen maar zitten en luisteren. En af en toe zijn we met hele kleine groepjes bij elkaar gekomen, konden we elkaar toch in het echt zien.
Mustafa: Veel was online, maar gesprekstechniekenoefening hebben we één op één fysiek gedaan en ik voelde dat de mensen dit heel graag wilden: een keer naar buiten, niet online. Adel: Ik ken de training niet fysiek, maar alleen via Zoom en vind het een mooie manier om de training te volgen. Zo kan ik ook mijn digitale skills verbeteren.
Dit artikel is afkomstig uit de 7de editie van De Nieuwe Rotterdammert. Meer artikelen lezen kan hier.

De deelnemers van Ervaringsdeskundigheid.

Trainer Mustafa.
Dit project wordt mede mogelijk gemaakt door:
