Column uit de noodopvang: (On)veranderlijk
In de noodopvang barst het van het talent, van ambities, van creatieve plannen om iets te ondernemen. Zo is er een redactie ontstaan van dichters, schrijvers, kunstenaars en reporters die de komende tijd gaat werken aan kopij voor een eigen magazine. Schrijver Firas Kalousie geeft met een maandelijkse column geïnspireerd door de noodopvang alvast een voorproefje.
(ON)VERANDERLIJK
Ik ben al heel lang goed in bewegen, leren en veranderen, van de ene stad naar de andere, van de ene kamer naar de andere, van de ene gebeurtenis naar de andere, van tekenen naar schilderen, van een idee naar een film, naar een boek dat nieuwe ideeën met zich meebrengt die mijn geest altijd vertaalt.
Ogenschijnlijk paste ik de verandering op cosmetische manieren aan, en formuleerde het zo dat ik niet diep veranderde. Ja, de scholen waar ik studeerde waren een soort gevangenissen, ontworpen om iedereen dezelfde gedachten, dezelfde overtuigingen en zelfs dezelfde daden en ademhalingen te leren. In mijn cultuur betekent vrijheid eten, drinken en lucht inademen, en dit wordt als rijkdom beschouwd voor mensen die elke dag na een hapje rennen om te overleven over alles zwijgen om niet in problemen te raken.
Ik leer de laatste tijd veel over mezelf. Nadat ik aan de oorlog ontsnapte, besefte ik de realiteit van verandering, in eten, drinken, kleding en langdurig zitten met mensen die ik niet ken of die ik niet zelf heb uitgekozen. Radicale veranderingen voltrekken zich in mij. Dit is een grote prestatie want ik heb niet geleerd flexibel te zijn. Ik accepteer anderen tegen mijn wil!!! Dit is het leven, de grote school die het nooit beu is ons elke keer les te geven.
Velen van ons houden niet van verandering. Wij leerden er niet mee om te gaan. Ik reageerde soms emotioneel op dingen en dat maakte mijn leven ingewikkeld. Mijn trots zat me dan vaak in de weg alsof ik heb leren geloven dat we uit een lange geschiedenis komen die ons hoofd hoog en zelfverzekerd houdt en die verandering zelfs ontkent.
Ook ik liet me vaak meeslepen als ik op het gras onder de zon zat en de hele dag negatief praatte. Ik oordeelde, stelde directe en indirecte vragen en geloofde de domme tv-kanalen, YouTube- en Tik Tok-helden die nutteloos zijn en geen werkelijke bijdrage leveren. Behalve dat ze ons terugbrengen naar het verleden en het verlangen om terug te keren naar de koude boezem van het vaderland. Deze nostalgie maakte me ziek net als een feest zonder liedjes, kaarsen of gelach, maar het is noodzakelijk om het te vieren.
Ik ben een vreemd mens die probeert te begrijpen dat de wereld bij niemand stopt en altijd verandert en verandert, alles om mij heen wordt telkens vernieuwd om mooier en gelukkiger te zijn. Verandering is de constante factor. Dat is wat ik hier leer. Ik wil ook leren blij zijn met het harde verleden op mijn bord. Het heden accepteren is mijn leerschool.
Firas Kalousie, afkomstig uit Syrië, is kunstenaar, theatermaker, acteur, regisseur en schrijver van twee boeken met korte verhalen en artikelen voor kranten en tijdschriften. Hij heeft ook een kunstwerk in Rotterdam bij een gemeentekantoor aan de Botersloot hangen, ‘Achter de stilte’ getiteld, en eerder exposeerde hij al in Zwitserland, Nederland en Syrië. Hij schreef en regisseerde toneelstukken en films. Zijn voorstelling ‘Since the very beginning’ werd in theater De Spiegel in Zwolle opgevoerd en in Rotterdam was in Theater De Banier onlangs de door hem geschreven en geregisseerde pantomime voorstelling ‘Binnenstebuiten’ te zien waarin nieuwkomers de hoofdrol speelden.
