Het verhaal van George: ‘Belangrijk om echt met Nederlanders te praten’
George, Wim en Elen leren heel veel van elkaar als maatjes
Wim en George delen een passie voor geschiedenis. George (43) heeft altijd wel vragen over historie. En Wim (68) stond jarenlang voor de klas als geschiedenisdocent. Zo oefenen ze, als maatjes bij SamenDoorSamen, al maanden samen de taal. “En we gaan nog een schaakclub zoeken voor George”, zegt Wim.
Elen, de echtgenote van George, zorgt altijd dat er koffie, thee en wat lekkers is. Een doos met Syrische lekkernijen, zoetig en met pistachenoten, gaat meermaals rond in de woning in Schiebroek. Ze praten, nemen de post door en al snel gaat het over geschiedenis. Waar de naam Emmaschool vandaan komt, bijvoorbeeld. De school waar dochter Heidi (11) op zit en waar Elen helpt bij het overblijven.
De taal leren in boeken is niet genoeg, vinden Elen en George. “Je moet altijd spreken met Nederlanders. Zo leer je om niet bang te zijn om fouten te maken. Door het te doen kun je het oefenen. Heel nuttig. Door corona hadden we een paar weken wat minder contact en dan wordt het Nederlands meteen weer moeilijker.”
Scherpschutters
In Aleppo konden ze als gezin echt niet blijven door de bommen en scherpschutters van de oorlog. George liet zijn bestaan als boekhouder achter en Elen haar werk als docente Frans. “We wilden veilig zijn, heel belangrijk voor onze dochter. In Aleppo ging je naar je werk, maar je wist niet of aan het eind van de dag je huis er nog stond, of je elkaar terug zou zien.”
Nu wonen ze al weer vier jaar in Rotterdam. George helpt drie dagen in de week bij de Voedselbank en Elen is naast overblijfmoeder ook actief in de tweedehands winkel in de buurt. Beiden zijn druk bezig met het leren van de taal en andere vaardigheden die van pas komen in Nederland, zoals overweg kunnen met een computer.
Ze zijn tevreden over de aanpak van SamenDoorSamen. “Het gaat niet alleen om theorie leren, maar echt oefenen en meedoen is daar heel belangrijk. Computercursussen, soft skills. We leren de taal, maar gericht op een opleiding doen of werk vinden. En we gaan ook naar musea en concerten.” Wim vindt het heel nuttig. “Het is goed dat er trainingen zijn voor vrijwilligers. Ze staan altijd voor je klaar.”
Koningsdag?
Als maatjes leren Wim en George veel van elkaar. Naast de taal en geschiedenis gaat het ook vaak over Nederlandse regels, tradities en feesten. “Hoe zit het bijvoorbeeld met Koningsdag?”, zegt Wim. “En ik heb geleerd van wat zij vertellen over Syrië. George en Elen zijn bijvoorbeeld christelijk. Ik wist niet dat er in Syrië nog best veel mensen christelijk zijn.”
Aan de muur hangt een portret van het gezin. Van het moment dat ze weer samen waren op Schiphol, omdat George eerst naar Nederland kwam. “We zijn heel dankbaar voor Heidi”, zegt Elen. “Het gaat nu goed met haar. Het gaat goed op school, ze heeft vriendinnen en fietst zelfstandig. Ze heeft talent voor talen en leert Engels en Spaans.”
Schaaklessen
Rotterdam is een goede plek om te leven, vindt het stel. “We hadden meteen goed contact met mensen van twee kerken. Ze gaven ons keukenspullen en hielpen met gordijnen ophangen.” De stad geeft het gevoel dat iedereen er gelijk is. “Er zijn heel veel culturen in Rotterdam. Bij de Voedselbank komen ze ook overal vandaan. Maar we zijn een groep, we werken samen voor een goed doel. Dat geeft een gevoel van vrijheid.”
Wim wil George, Elen en Heidi graag nog meenemen naar de kinderboekhandel. “Dan kan Heidi een boek uitkiezen.” Elen is bezig met toetsen voor B2 niveau Nederlands om een opleiding te kunnen doen voor tolk/vertaler in het Frans. George zou wel schaaklessen willen verzorgen op scholen. “Goed voor de concentratie, wiskunde en denkvermogen.” Daarna gaat hij misschien een opleiding doen als mecanicien. “Maar eerst de taal nog beter leren.”
Tekst: Bart van Zessen
Fotografie: Z
Dit project wordt mede mogelijk gemaakt door: