Een bord met een glimlach in Kunsthal Rotterdam

De komende tijd delen wij in samenwerking met De Stadscoalitie portretten van nieuwkomers die iets bijzonders maken of doen in Rotterdam of werk maken van het realiseren van hun dromen ondanks onzekerheid over hun toekomst. We gaan verder met het verhaal van Yousef uit Jemen die via onze activiteiten wekelijks bij kunstcollectief Take A Way komt. “Ik heb hier geleerd dat alles mogelijk is, ook dingen waarvan ik het nooit had bedacht.”

Wekelijks ga ik naar Take A Way, een kunstcollectief in de Tarwewijk waar buren, in de breedste zin van het woord, bij elkaar komen om samen koffie te drinken, verhalen te delen en ook voor collectieve maaksessies. Ik verheug me altijd, want het is daar leuk. Mijn naam is Yousef Al Khawlani ik kom uit Jemen en ben 21 jaar oud. Ik werk als vrijwilliger voor COA en Stichting Mano, ik hou van schrijven. Een van mijn toekomstdromen is om acteur te worden.

Ik kwam op het idee om iets te schrijven over ‘glimlachen’. Een glimlach verbindt mensen. Het brengt veel positieve dingen, het is goed voor lichaam en geest. Ook in de Islam zijn er veel gezegden over het belang van glimlachen. Ik merk als ik actief glimlach dat het me in een betere stemming brengt, zelfs als ik me niet zo goed voel.

Dit idee ontstond vanuit een ervaring die ik had op het schip waar ik woon waar een medewerkster van COA, Kawthar van wie ik zag dat ze het druk had, toch vriendelijk naar ons glimlachte. Ze deed moeite ondanks dat ik voelde dat ze zich eigenlijk helemaal niet blij voelde. Ik dacht bij mezelf: Dit is een mooie les! Het positieve in deze situatie is interessant. Als iemand naar je lacht die zichzelf niet blij voelt, dan betekent dat deze persoon extra moeite doet om jou vanuit haar hart ondanks alles toch goed te laten voelen.

Toen ik op een vrijdagmiddag bij Take A Way was, schreef ik hier een verhaal over op een groot vel papier. Ik schreef zowel in het Nederlands als in de Arabische taal. Anderen maakten tekeningen en illustraties. Alles belandde als co-creatie op een Delftsblauw bord. Een van de medewerkers van Take A Way koos voor de Arabische versie van mijn verhaal over glimlachen. Op een van de vrijdagen kwam iemand van Kunsthal Rotterdam kijken en zag ons bord. Tot onze verrassing wilde hij het bord als kunst tentoonstellen in het museum.

Toen ik ons bord daar in een vitrine zag, realiseerde ik me dat vanuit een klein idee iets groters kan ontstaan. Dit maakt me blij. Er zijn altijd kansen in het leven. Ook in Nederland krijg ik zoveel kansen om me te ontwikkelen, ik leer veel nieuwe dingen, ik hou ervan om te groeien. Dat ons bord als kunst wordt gezien maakt me trots, ik ben positiever geworden, omdat ik heb geleerd dat alles mogelijk is, ook dingen waarvan ik het nooit had bedacht.

Ik ben ook geïnteresseerd in psychologie en sociaal werk om mensen te ondersteunen. Ik legde bij een Mano activiteit contact met studenten Sociaal Werk van Hogeschool Rotterdam. Daar heb ik veel geleerd over het stellen van open en gesloten vragen. We hebben elkaar geholpen. Ik geloof in karma. Als je iets geeft krijg je het vroeg of laat weer terug. Kijk vanuit een realistisch beeld naar het leven. Positief of negatief het is er allebei. Moeilijke dingen in mijn leven hebben me veel geleerd. ‘Mahiyat’, geef positieve woorden aan een negatieve situatie, wat kan ik ervan leren? Ik hoop anderen hiermee te inspireren.