Column uit de noodopvang: ‘Ik ben een schip’

In de noodopvang barst het van het talent, van ambities, van creatieve plannen om iets te ondernemen. Zo is er een redactie ontstaan van dichters, schrijvers, kunstenaars en reporters die de komende tijd gaat werken aan kopij voor een eigen magazine. Schrijver Firas Kalousie geeft met een maandelijkse column geïnspireerd door de noodopvang alvast een voorproefje.

IK BEN EEN SCHIP

Ik heb eens een verhaal gelezen over een Nederlands schip dat de wereld rond vaart en goederen en mensen van het ene land naar het andere en van het ene continent naar het andere vervoert. Ik zit er nu op en woon op een luxe schip in de ‘Grand Diamond River’ in de grootste haven van Europa. Het schip ligt stil afgemeerd, beweegt niet en ligt al maanden te wachten op orders, papieren, afspraken en interviews

Soms stel ik mezelf voor als een schip dat heen en weer over de zeeën zwerft, op zoek naar een toevluchtsoord, op zoek naar een klein thuisland dat het omarmt en omarmt, dat begrijpt en begrijpt, maar helaas kan het schip niet op het land leven, het moet bewegen. Misschien ben ik als een schip. Ik moet elke keer van het ene land naar het andere verhuizen. Ik woon er een paar jaar in en leer er wat over en over mijzelf, en dan nemen we afscheid van elkaar zodat ik op een vaste plek kan verblijven.

Vreemde verhalen over mensen die van het leven houden. Luister, mijn vriend, het is nodig om op een dag te ontsnappen, en het is nodig om te drijven op zee, op een rivier of op een meer, maar het is ook nodig om voor anker te gaan in een haven die je leuk vindt, een haven die je het gevoel geeft van ulltieme vrijheid en een nieuw verlangen aanreikt om voor te leven, ademen en zingen zoals meeuwen op het strand.

Ik ben altijd gefascineerd geweest door de blauwe kleur van de zee en de lucht. Nu ben ik eraan gewend als schepen in zee en als vogels in de lucht en als wolken die ons bedekken en op ons regenen. De laatste tijd ben ik lucht geworden, goed in ruzie maken over geld en het aantrekken van golven. Hoe mooi is het leven zonder wachten, zonder papieren, zonder identiteiten, zonder grenzen, zoals de zee waarvan ik me nu bewust ben, die alle mensen accepteert, vervoert, voedt, troost en geen hekel heeft aan welk schip dan ook.

Firas Kalousie, afkomstig uit Syrië, is kunstenaar, theatermaker, acteur, regisseur en schrijver van twee boeken met korte verhalen en artikelen voor kranten en tijdschriften. Hij heeft ook een kunstwerk in Rotterdam bij een gemeentekantoor aan de Botersloot hangen, ‘Achter de stilte’ getiteld, en eerder exposeerde hij al in Zwitserland, Nederland en Syrië. Hij schreef en regisseerde toneelstukken en films. Zijn voorstelling ‘Since the very beginning’ werd in theater De Spiegel in Zwolle opgevoerd en in Rotterdam was in Theater De Banier onlangs de door hem geschreven en geregisseerde pantomime voorstelling ‘Binnenstebuiten’ te zien waarin nieuwkomers de hoofdrol speelden.