Column uit de noodopvang: ‘Het is geen ochtend of avond’
In de noodopvang barst het van het talent, van ambities, van creatieve plannen om iets te ondernemen. Zo is er een redactie ontstaan van dichters, schrijvers, kunstenaars en reporters die de komende tijd gaat werken aan kopij voor een eigen magazine. Schrijver Firas Kalousie geeft met een maandelijkse column geïnspireerd door de noodopvang alvast een voorproefje.
HET IS GEEN OCHTEND OF AVOND
Het is geen ochtend of avond, ik weet het niet, misschien… De wandklok heeft een batterij nodig die mijn dag of mijn leven een beetje georganiseerd kan maken.
Ik ben niet gewend dat mijn huis beweegt, maar ik ben eraan gewend dat het ’s morgens en ’s avonds schommelt en in mijn saaie houten kamer een beetje zoemt. Vandaag heb ik geen kamergenoot, je weet misschien waarom of je hebt mijn verhaal nooit begrepen, maar wat ik moet begrijpen is dat ik uit dit bed moet komen, ik heb een impuls nodig, een verlangen, een hand die me buiten dit kader trekt. Ja, ik herinnerde me vandaag dat ik een vingerafdruk moet zetten… Je hebt misschien een idee gekregen over mij en mijn huis, of niet, maar vandaag zijn wij tweeën samen en moet ik naar het kantoor van degenen die verantwoordelijk is voor ons om ze laten zien dat ik er ben. Ik zet elke week een elektronische handtekening. Dat helpt me om mijn buskaartje te betalen, registratie, check-in en check-out. Hoe grappig deze plek hier is, we hebben geen conducteur nodig op de bus om hem te betalen voor de rit. Ooooh, wat ben ik in de war en verloren, en wie heeft me nodig? Mijn ex, leidde vroeger een leven van eenvoud en de vele netelige, simpele, stomme, vreugdevolle en jammerende relaties. Ja, ik heb deze relaties nodig om me uit mijn kamer te krijgen om andere plekken in de stad te ontdekken dan het vingerafdrukkantoor.
Ik weet dat u wist wie ik ben zonder u over mij te vertellen. Dames en heren, ik stel mezelf voor. Ik ben een vluchteling op een schip in de Rotterdamse haven.