Back2school…Roua (33) uit Syrië wordt onderwijsassistent
Ze waren onderwijzer, assistent-anesthesist, student of juist nog nooit naar school geweest. In de serie back2school volgen we vier vluchtelingen die hun oude leven moesten achterlaten. Met Stichting Mano werken ze aan een nieuw leven in Rotterdam. Na de zomer gaan ze alle vier weer in de schoolbanken!
Roua (33)
Geboorteland: Syrië
In Nederland sinds: 3 jaar
Opleiding: Mbo onderwijsassistent
Stage: Vrije School Kralingen
Voor het eerst sinds zeven jaar kan Roua weer zeggen dat ze naar haar werk gaat. Door de oorlog in Syrië kon ze haar baan als onderwijzeres al die tijd niet beoefenen, maar nu kan ze eindelijk weer meedoen met het ‘normale’ leven: een stage, een opleiding en in de toekomst hopelijk weer voor de klas. “Ik ben rustiger en voel me beter nu ik weet wat ik wil.”
Roua heeft een knoop doorgehakt en dat geeft rust. Na de zomer begint ze met de opleiding tot onderwijsassistente én ze vond een stageplek op een basisschool. Het is echter wel een stapje terug voor de Syrische die in haar eigen land al een lerarenopleiding had afgerond en al drie jaar voor de klas stond. “Ik wilde niets liever dan zo snel mogelijk weer voor de klas hier in Nederland, maar dat leverde me juist stress op. Ik wist dat ik de taal heel goed moest beheersen, waardoor ik juist moeite kreeg om Nederlands te leren. Ik wilde het perfect doen. Nu heb ik besloten eerst de opleiding voor onderwijsassistent te doen. Zo leer ik de taal én maak ik kennis met de Nederlandse manier van lesgeven. Ik ben vrijwilliger op de school van mijn oudste zoon. Daar zag ik al dat het onderwijs in Nederland anders is dan in Syrië.”
Eenvoudig was het niet om de knoop door te hakken. “Mijn eerste jaar in Nederland heb ik het moeilijk gehad. Ik ben een gevoelig mens. Ik miste mijn familie in Syrië. Maar er kwam een moment dat ik besefte dat ik niet moest terugkijken, maar vooruit. We weten dat we hier blijven. Onze kinderen groeien hier op en dit is een veilig land. Hier kunnen we zijn wie we willen zijn en zeggen wat we willen zeggen zonder bang te hoeven zijn. Ik heb inmiddels hulp gekregen van stichting Mano om mijn studiefinanciering en mijn opleiding te regelen. Dat was nog even spannend. De vrouw van de opleiding maakte zich zorgen of ik de lessen wel zou kunnen begrijpen. Ik heb haar verteld dat ik in een jaar tijd al heel erg vooruit was gegaan met mijn taal en dat ik nog steeds doorleerde. ‘Kom maar’, zei ze toen.”
Ook het regelen van de stageplek was spannend. Waar stichting Mano veel mogelijkheden heeft om binnen de projecten van de stichting stageplekken aan te bieden en zo een veilige leeromgeving te bieden, had Roua een school nodig als stageplek. “Dat is al lastig, omdat er weinig plekken zijn voor onderwijsassistenten. Daarnaast zat ik dus ook nog met de taal. Gelukkig is het nu gelukt op de Vrije School in Kralingen.”
Dus gaat Roua na de zomer voor het eerst sinds zeven jaar weer aan het werk. “Dat is echt lang geleden en ik ben er heel blij mee. Ook al weet ik dat het heel zwaar wordt. Mijn man heeft net zijn eerste jaar studie en stage afgerond, dus ik weet wat me te wachten staat, maar ik kan ook echt niet wachten om weer te beginnen en weer mee te doen. Als ik een doel heb, dan ga ik ervoor.”
Tekst: Ellen Mannens (El Tekst)
Dit project wordt mede mogelijk gemaakt door:
