Back2school…Abdul (50) uit Syrië leert zelf vluchtelingen begeleiden

Ze waren onderwijzer, assistent-anesthesist, student of juist nog nooit naar school geweest. In de serie back2school volgen we vier vluchtelingen die hun oude leven moesten achterlaten. Met Stichting Mano werken ze aan een nieuw leven in Rotterdam. Na de zomer gaan ze alle vier weer in de schoolbanken!

Abdul (50)
Geboorteland: Syrië
In Nederland sinds: 3,5 jaar
Opleiding: Mbo Begeleider Specifieke Doelgroepen
Stage: Gastheer en cursus-assistent, Stichting Mano

Abdul was assistent-anesthesist in Syrië. Een vak dat hij het liefst ook hier in Nederland weer wilde oppakken, maar door de taalbeheersing was dat niet mogelijk. Een lange zoektocht naar zijn nieuwe toekomst begon: “Ik wilde iets doen voor Nederland, omdat Nederland zo veel voor ons heeft gedaan. Daarom heb ik voor een opleiding gekozen waarmee ik misschien zelf ook vluchtelingen kan helpen. Ik wil iedereen laten zien dat je een nieuwe start kunt maken. En ik geef zelf het voorbeeld door op mijn vijftigste aan een nieuwe opleiding te beginnen.”

Hij heeft het geprobeerd: zijn oude vak van assistent-anesthesist in het ziekenhuis weer oppakken in Nederland. “Ze wilden me graag hebben in het ziekenhuis, maar de taalbeheersing was een probleem. Toen ook mijn vrouw nog eens erg ziek werd, besloot ik te stoppen met de ingeslagen weg. Het vak van assistent-anesthesist beoefenen was voor nu even niet mogelijk, maar ik bleef wel actief in het ziekenhuis als vrijwilliger. Daarnaast gingen mijn vrouw en ik als vrijwilligers Arabische taallessen geven. We wilden ons nuttig maken. Het waren alleen allebei functies waarbij we niet helemaal tot ons recht kwamen. In het ziekenhuis had ik het gevoel niet te doen waar mijn hart lag. De Arabische taallessen waren nuttig, maar mijn Nederlands werd er niet beter van.”

Toevallig kwam Abdul in contact met het project Samen door Samen. “Ze kwamen eigenlijk op bezoek voor mijn zonen, maar toen ik vertelde dat ik graag meer contact wilde met mensen om beter Nederlands te leren, hadden ze heel snel een taalcoach voor ons geregeld. Daarna heb ik alle kansen gegrepen om te oefenen met de taal. Ik volgde de B2 taallessen bij stichting Mano en alle andere trainingen die werden aangeboden.”

Zo ontstond ook het idee voor zijn huidige opleiding. “Ik zie hoe zij vluchtelingen helpen en wil dat ook doen. Iets voor anderen betekenen. Nederland heeft zo veel voor ons gedaan, ik wil iets terugdoen. Het mooiste wat mij is overkomen is dat een Nederlandse vrouw, met wie we in contact kwamen in het AZC, ons zei dat we moesten blijven doorgaan. We zijn slimme mensen, we moesten weer een studie volgen en werk vinden. Die boodschap raakte me: blijven doorgaan. En dat is ook de tip die ik heb voor andere vluchtelingen: je kunt een nieuwe start maken. Er zijn mensen die je daarbij willen helpen, zoals stichting Mano. En ik ben het bewijs dat het kan. Op mijn vijftigste begin ik met een nieuwe opleiding.”

Tekst: Ellen Mannens (El Tekst)

 

Dit project wordt mede mogelijk gemaakt door: